Badminton Vereniging Almere

Submenu

Archief

Nogmaals: teambuildingsdag

Een berichtje van Aisha: ‘Cin, mag ik je blog over de teambuildingsdag dat op je Hyves staat op de BVA-site zetten? Leuke aanvulling op mijn verslag!’ Hmmm, grote aarzeling. Moet je zo’n persoonlijk verslag wel gaan publiceren? Het was niet geschreven om op de verenigingssite te zetten... Weigeren? Herschrijven? Oké dan, uitzondering: lees en leef mee met de belevenissen van team 15 op de teambuildingsdag:

Om kwart voor negen werd ik door mijn teamgenoot opgepikt en gingen we naar de Generaal Majoor Kootkazerne (militair gebied) in Garderen. Het weer zat mee. Hoosde het vrijdag de hele dag, vandaag was het prachtig zonnig en werd er een temperatuur van zo'n 18 graden verwacht. Mooier konden we het niet hebben!
Van ons hele team, bestaande uit 3 heren en 3 dames, waren alleen Hans en ik aanwezig. Dat werd dus flink teambuilden (not)! We werden daarom ingedeeld bij team 9, bij Conny, Sanja, Johan en Stephan. Mooi groepje zo!

Na het welkomstwoord van Max Sibbald van de kazerne, werden de teams in twee groepen gedeeld voor het eerste spel. Iedereen werd aan elkaar verbonden met een enkel, zodat er per team een kringetje gevormd werd. Het was de bedoeling zo snel mogelijk naar de overkant van de betonnen tennisbaan waar we stonden te komen. Er waren niet ge noeg bandjes, dus één had er mazzel als het team uit meer dan 5 personen bestond. Hans was onze mazzelaar, die bood zich erg vrijwillig aan. Ik heb geen idee hoe die anderen zo snel aan de overkant kwamen, maar ons lukte dat niet in een erg rap tempo. We hadden wél de grootste lol van iedereen!
De groep na ons had kunnen afkijken hoe het wel (en hoe het niét) moest en was dus een stuk sneller.

De teamcaptains kregen een vel papier met de volgorde van spellen die we moesten doen. Wij begonnen met matbal, op het veld waar we al stonden. Aan beide kanten van het veld een dikke mat. Het was een soort handbal en die bal moest met een stuit op de mat terecht komen. We speelden tegen een watervlug team 1, dat ons dan ook volledig inmaakte.

Hierna gingen we naar de stormbaan. Een hindernisbaan die we ook vorig jaar al eens gezien hadden. Pittig, maar wel leuk. Om de pret te verhogen moesten er twee munitiekistjes mee over het hele parcours. Zware rotdingen. Dus we gingen ladders op, over en onder draadjes door, over balkjes met een groot gat onder je, klauterden over muurtjes, moesten tegen een scheef 'wasbord' springen, touw pakken en omhoog (en je aan de andere kant laten zakken en springen), door een rottige donkere nauwe buis kruipen, door het 'mijnenveld' (paaltjes springen) en meer van dergelijke obstakels trotseren. De hindernisbaan had iets van 14 hindernissen en daarna moesten we terugrennen met die kisten. We hebben er kuch 20 minuten over gedaan, inclusief strafminuten vanwege fouten of weigering. Al met al toch niet gek met drie mensen in het team met hoogtevrees, één met claustrofobie en voorzichtig doend om blessures te voorkomen.

Het volgende onderdeel was volleybal in de zandbak. Met een heerlijk zonnetje (wáár is de bal?? Is het die zwarte bol?) leuk bezig geweest en vet verloren, ondanks dat we voor gestaan hebben. Terug lopend naar de zaal voor het 'bouncebal', knarste het zand nog tussen onze kiezen.

Het bouncebal hadden we ook vorig jaar gespeeld. Een klein balletje, twee kleine doelen en iedere speler met een enorme knuppel, waar aan de onderkant een stuk schuimrubber omheen zat. Mega wattenstaaf zeg maar. Die knuppels vlogen omhoog en omlaag, de bal ging langs het plafond en over de vloer en we renden ons een hartverzakking. Vermoeiend, maar wel leuk. Ook hier keurig verloren, wederom van één van de hoge teams (team 3) met snelle mensen.

Na dit spel hoefden we niet ver, want het 'wereldbal' zat in het zaaltje ernaast. Een enorme bal (zo'n grote soepele yogabal) moest door te stompen en te schoppen naar de overkant en daar moesten we pionnen omduwen of omgooien. De tegenpartij deed natuurlijk hetzelfde, maar dan met pionnen aan onze kant. Was leuk en we speelden fanatiek. Helaas leverde dit wel een kapotte bril en blauw oog op bij Hans, die een slecht gemikte vuist in zijn gezicht kreeg. Zonder hem speelden we het spel verder uit en wonnen dit keer dik (yeah!).

Tijd voor de lunch, die netjes verzorgd was. Het was heerlijk weer, dus we zaten lekker buiten. Er werd ruim de tijd genomen, waardoor we zelfs ietwat stijf werden. Sanja merkte dat de spier in haar dijbeen, waar ze tijdens het bouncebal last van kreeg, nu echt pijn ging doen en moest tot haar spijt en ergernis constateren dat het gewoon een blessure was.

Het duurde lang, maar uiteindelijk gingen we dan van start met deel twee: het spinnenwebspel. Op het voetbalveld werd een centrale plaats ingericht, waar we steeds naar terug moesten. De teamcaptain had een vel papier met alle onderdelen die uitgevoerd moesten worden. We hadden geen idee wat het allemaal inhield, maar kwamen daar al snel genoeg achter. We moesten steeds met 4 personen naar ieder onderdeel toe, de overige twee hadden rust. Kwam goed uit, want Sanja kon inmiddels bijna niet meer lopen. Hans had een zonnebril op sterkte bij zich en had daardoor nog zicht, zodat hij gewoon kon mee doen.
Als eerste moesten we kisten verplaatsen. Twee kisten van 20 kg en twee kisten van 30 kg moesten over een afstand van 100 meter worden versjouwd. 20 kg is niet zo heel zwaar, maar na een meter of 70 wordt het ineens een stuk zwaarder en hoop je die streep toch wel snel te zien.
Hierna gingen we paalklimmen. Twee personen moesten een hoge paal inklimmen en bovenin een bel luiden. Ik heb geen hoogtevrees en kan wel klimmen, dus ging sowieso. Johan (dapper, want wél met hoogtevrees) viel de tweede paal aan.
Op het veld moesten we hierna frisbees in een doel gooien en heen en weer rennen. Sanja kon bij het gooien meedoen, ik had rust.

Hierna weer klimmen. Terug naar de hindernisbaan, waar we naar de muur met de gaten moesten. Tot mijn verbazing was het de bedoeling er volledig overheen te klimmen! Die muur is iets van 3,5 meter hoog! Sanja kon niet, Conny durfde niet, Hans zag het niet zitten, Stephan ook niet, dus zouden Johan en ik eroverheen. Mij lukte het vrij snel, maar Johan stond nog beneden, dus huppa, Cin mocht nog een keer. Via de schouders van lange Stephan kwam ik al een eind en met flink klauteren ging het goed. Wel wat lamme armen en blauwe plekken, maar hee, mooi gelukt!
Hans, Stephan, Johan en Conny gingen naar de touwbaan, die buiten mijn zicht was. Geen idee dus wat ze er gedaan hebben, ik mocht uitrusten na die dubbele klimpartij.
Hierna gingen we wederom naar de hindernisbaan, waar ons nóg een klimopdracht wachtte. Het wasbord nog een keer. Over het slootje springen op de schuine kant, waarbij je het touw moest pakken, omhoog klimmen (toch ook iets van 3m denk ik), voorzichtig eroverheen hangen en naar beneden hangend laten vallen. Maar dan... terug!! Dat was lastig, want hoe klim je eroverheen als het schuine gedeelte de andere kant op staat, hoe kom je omhoog?? Via handen en schouders van teamgenoten, touw en paal en veel gekrabbel omhoog, met een hoop gedoe eroverheen en naar beneden klimmen. V ier personen moesten dit doen, waarvan Johan en ik geweest waren. Hans en Conny stonden naast ons. Zij zagen zich bepaald niet daaroverheen gaan, dus Johan en ik gingen nog een keer. Hijg puf.

Volgende onderdeel. We gingen weer naar de zaal, waar we een dikke mat de hele zaal door moesten zien te schuiven door er van een afstand op te springen, zodat hij schuiven ging. Lachen, en erg vermoeiend.
Next! Handgranaten van een afstand door een soort deurtje gooien. Even opletten dat er niet gegooid werd als ze net opgeraapt werden en ook niet teruggooien om tijd te winnen, want die dingen geven niet mee.
Volgende onderdeel was het slepen met een vrachtwagenband over een parcours. Met twee touwen eromheen slepen, om pion heen en terug.
Toen ook dat gelukt was, gingen we naar het touwnet. Een enorm net van iets van 5 meter hoog (schat ik). Twee personen moesten omhoog klimmen en de bovenbalk aantikken. Ik vond het wel leuk, wilde wel klimmen en was vrij snel boven en weer terug. Een uitgesproken vrijwilliger voor de tweede rit omhoog was er niet echt. Hans bood aarzelend aan om te gaan (zou hij het gemeend hebben? Hmmm...) en stemde erg snel in toen ik aanbood nog een keer te klimmen. Weer beneden had ik wel behóórlijk lamme armen. Morgen spierpijn, kan niet missen!
Stephan, Johan, Hans en Conny gingen 400 meter rennen om het veld, met een enorme lange balk. Stephan had het goed bekeken met een trui op zijn schouder, want zo’n stuiterende balk op je botjes en spieren voelt niet zo lekker.

We waren bijna door de activiteiten heen. Er moest nog een vrachtwagenband om het sportgebouw heen gerold worden. Samen met de mannen dat rondje gemaakt en toen hijgend en wel snel terug, zodat onze eindtijd genoteerd kon worden. Na ons moesten er nog drie teams binnen komen, dus we hadden het zeker niet slecht gedaan.
Fysiek moe, heerlijk. Een overduidelijk voelen dat je iets gedaan hebt.

We waren klaar en konden douchen. Mijn armen tintelden, mijn benen voelden zwaar, lekker. Helemaal schoon en weer fris geurend in een stoel neergeploft en een mandarijntje gegeten, in afwachting van de prijsuitreiking. Niet dat we iets gewonnen zouden kunnen hebben, maar ach, misschien de poedelprijs, je weet maar nooit!

In de inmiddels laagstaande zon werd de dag buiten afgesloten met de bekendmaking van de eindstanden. We waren als één na laatste geëindigd. Voor mijn gevoel hebben we het eigenlijk heel goed gedaan, bijna laatste voelt een beetje onterecht, maar ja, team 1 had bijvoorbeeld die hindernisbaan in 10 minuut nogwat gedaan (!). Scheelt natuurlijk wel of je 18 bent, of bijna 40 (of 58...). De gemiddelde leeftijd in ons team lag een stuk hoger dan in de meeste teams.

Een zeer voldaan gevoel en een super leuke dag gehad. Volgend jaar weer!

Tot nu toe 3 reacties op dit bericht. Reageer ook ↓.

  1. Aisha op 16-09-2008 om 10:35 uur

    Zeer leuk verslag Cindy ;)

  2. Marcel op 16-09-2008 om 20:11 uur

    Leuk verslag Cindy, zo zien we ze graag. En als de leeftijd als handicap meegerekend werd, dan waren jullie vast eerste. :D

  3. Johan op 16-09-2008 om 22:40 uur

    Als teamcaptain moet ik nog even benadrukken dat de klim capaciteiten van Cindy ons team goed heeft versterkt en ik mag ook wel zeggen deels gered!
    Mijn/onze dank daarvoor :o: was weer helemaal top!

Reageer op dit bericht (“Nogmaals: teambuildingsdag ↑”)

(wordt niet getoond op de website)
(wordt aan uw naam gekoppeld)
(nee invullen)

Smilies

Richtlijnen voor reacties (uitgebreid)