Badminton Vereniging Almere

Submenu

Archief

Van de voorzitter

De clubkampioenschappen waren een groot succes, ondanks de absentie van veel van onze topspelers. Maar daar gaat de Sport Technische Commissie (STC) volgend jaar wat aan doen. Het cardioteam, shirtgesponsord door het Flevoziekenhuis en bestaande uit Rob van Mil en ondergetekende, had zich eveneens ingeschreven voor de clubkampioenschappen. De eerste partij werd keurig gewonnen, maar in de tweede partij ging het goed mis. We werden geslacht door de latere winnaars, maar dat mag ook als je zo’n 20 jaar jonger bent dan de zestigers van het cardioteam. Het cardioteam deed er van alles aan, maar zij konden het niet redden. Ik vertoonde nog mijn struikelende strijkplanksouplesse en Rob maakte de ene na de andere rollover (de vloer in de zaal hoefde een week lang niet schoongemaakt te worden) maar het mocht allemaal niet baten. We vielen niet in de prijzen, maar dat hadden we van te voren ook niet bedacht. We deden mee onder het motto, kijk niet wat je niet meer kan, maar doe wat je nog wel kunt.

Persoonlijk heb ik erg genoten van de allerkleinsten. De kleintjes lijken vaak nog kleiner dan hun racket maar ze slaan al voortreffelijk. Een leuk feestelijk en sportief weekend, dat was het zonder meer.

Wat onze kinderen gepresteerd hebben op de Nationale Jeugdkampioenschappen kan toch echt als uitzonderlijk goed worden gekwalificeerd. Dertien halve finale plaatsen, zes finaleplaatsen en er drie winnen, dat is ongekend in de geschiedenis van onze vereniging. Onze STC en de trainerstaf kunnen ‘met hun jongeheer vooruit lopen’, want het is een geweldige prestatie!

Bestuursleden van de BSAO en de SSF, beheerstichting en eigenaarstichting van Sportcomplex De Toekomstgroep, voeren gesprekken over de toekomst van het sportcomplex met de gemeente en de andere gebruikers. Over het gebruik en het beheer zijn zo’n vijftien jaar terug afspraken gemaakt, maar die afspraken zijn aan herziening toe. Daar praten we ook over met de wethouder van onder meer sportzaken, de heer Arno Visser.
Voorts is de BSAO/SSF van plan een aantal grootonderhoudswerkzaamheden uit te voeren in het complex, zoals onder meer het beter isoleren van de het complex en het verbeteren van de verwarming en de warmwaterinstallaties. Bovendien moet de ventilatie in de turnzaal echt verbeterd worden. Daar zijn vele, vele tienduizenden euro’s meegemoeid, maar dat kan de BSAO/SSF zelf betalen. We kloppen dus niet aan voor financiële steun bij de gemeente.
Maar we praten niet alleen over het sportcomplex met de gemeente. We praten ook over de topsport binnen onze vereniging met de gemeente. En voor het opleiden van onze talenten, willen wij wel graag een subsidie van de gemeente ontvangen. Het is namelijk geen kattenpis wat de vereniging uitgeeft aan de opleiding van onze talenten en deze talenten en hun prestaties zorgen ook voor de nodige exposure voor de gemeente Almere. En dat er resultaten geboekt worden, dat heb ik hierboven al aangehaald.

En dan nog iets over de muis in de stofzuiger. Poes Toos gaat onverdroten door met het vangen van muizen. Soms kotst zij halfverteerde muizen uit, het liefst in huis, en dan weer brengt zij de muizen dood mee naar binnen en mogen we ‘mee eten’. Soms neemt Toos ze als speeltje mee naar binnen. Zo ook afgelopen week. De muis was nog in goede doen, begreep ik van mijn vrouw, want die stond buiten als lid van het Marlboroteam een sigaretje te roken. Geen raceauto te zien, maar dat doet er even niet toe. Mijn vrouw maakte mij er op attent dat Toos weer een muis had meegenomen en dat de muis nog leefde. En dat klopte ook, ik zag de muis nog net tussen de schuifdeuren de garderobekast in gaan. “Die muis moet weg”, zei mijn vrouw, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik op mijn knieën zo’n 40 paar damesschoenen uit de kast halen, doos voor doos nakijken of de muis zich in één van de dozen zou hebben verstopt en een aantal laarzen nagekeken, daar kon hij zich immers ook in verstoppen. Dat alles leverde geen muis als resultaat op, zij het dat er wel vijf paar schoenen in de container zijn beland. Zo heeft het nadeel van een muizenzoekactie toch nog zijn voordelen. Omdat toch de vloer in de garderobekast nu vrij was, dacht ik dan kan ik ook wel even stofzuigen. De stofzuiger staat namelijk ook in deze kast. Nu hoorde ik bij het aanzetten wel een floepachtige geluid en ik zei als grap: “Ik geloof, dat ik die muis heb opgezogen”. Enfin alles weer schoon en opgeborgen, maar geen muis gevonden.
Totdat mijn vrouw de stofzuiger een paar dagen later ging gebruiken en de stofzuiger toch wel onnoemlijk vond stinken tijdens het zuigen. U raadt het al, de muis zat in de stofzuigerzak en was in verregaande staat van ontbinding. Neem een kat, dan gebeurt er altijd wat.

Henk Staats

Tot nu toe 3 reacties op dit bericht. Reageer ook ↓.

  1. Henk Mostert op 30-03-2009 om 21:00 uur

    Misschien moet je toch een hond nemen, want die houdt kat en daarmede ook de muizen buiten.
    Huiskameroverleg kan misschien uitkomst bieden

  2. Henk Staats op 31-03-2009 om 18:58 uur

    Als ik een hond neem, moet ik hem uitlaten en dan kan ik minder in de hal zijn en minder voor de vereniging doen.
    Dan ruim ik toch maar liever af en toe kast uit en een muis op.

  3. Marian en Johan op 31-03-2009 om 21:40 uur

    Wat een heerlijk geschreven "kost" weer Henk. Dat mis ik toch wel heel erg op kantoor, sinds jij nu ook voorzitter "van de muizenvangersclub" bent. Maar ik kan mij jouw vrouw goed voorstellen. Goed dat zij jou zo'n goede opleiding "stofzuigermanagement" heeft gegeven.

Reageer op dit bericht (“Van de voorzitter ↑”)

(wordt niet getoond op de website)
(wordt aan uw naam gekoppeld)
(nee invullen)

Smilies

Richtlijnen voor reacties (uitgebreid)