Badminton Vereniging Almere

Submenu

Archief

Busje komt zo!

Eergisteren, 13 oktober 2009, heeft U kennis kunnen maken van 'de belevenissen' van Henk Mostert als chauffeur bij de Dutch Open in Almere. Vandaag enig proza van Vincent Festen en Henk Staats.

Chauffeur Vincent Festen

De eerste fanatiekelingen gingen dinsdagochtend al om 8.15 uur naar het Topsportcentrum Almere om te gaan trainen, Dit waren de Japanners. Niet zo verwonderlijk want zij hadden waarschijnlijk last van een Jetlag. De eerste dag wilden zij al aan de verkeerde kant van de bus instappen, een gewoontegebaar, maar ook vandaag probeerden ze weer aan de linker kant van het busje binnen te komen, helaas geen deur daar. Na een uur of wat trainen, werden ze weer teruggebracht naar het Apollo Hotel en ‘s middags melden zij zich weer voor een training.

Overigens wisten jullie dat je bijna een tank diesel kan leeg rijden in twee dagen in Almere? Alleen vandaag als heb ik 15 ritjes gemaakt tussen het Topsportcentrum, het Bastion Hotel en het Apollo Hotel. Plus nog wat ritjes naar de diverse stations in Almere en de Hotels waar de spelers gehuisvest waren.

Dinsdagavond om 21.30 uur was de laatste shuttlebusrit naar de diverse hotels en zijn de spelers veilig naar hun hotel gebracht.

Chauffeur Henk Staats

Ik was woensdagmiddag om 13.00 uur aan de beurt om een pendeldienst te onderhouden tussen het Bastion Hotel en het Topsportcentrum. Eerst moest ik nog kijken of ik wel in het busje paste. Nu is ruim anders maar met enig duw- en trekwerk kon ik achter het stuur. Alvorens ik ging rijden, heb ik mij blauw gezocht naar de handrem. Geen handrem te vinden in deze Mercedesbus. Naar later bleek, is deze Mercedes uitgerust met een elektrische handrem. Het zal wel, maar van een lekker soepel begin was geen sprake. Net voordat ik wilde wegrijden kwam ik Ed en Ank Oosterling tegen. In het kader van het feit dat we zuinig moeten zijn op onze leden, verzocht ik Ank en Ed om snel de trap naar boven te nemen voordat ik wegreed. Dan waren zij tenminste veilig.

Wel het heen en weer pendelen tussen het Bastion Hotel en het Topsportcentrum, is wellicht niet het meest enerverende wat je op een dag moet doen, maar ook dit moet gebeuren. Van de passagiers vernam ik dat zij vrijwel allemaal het Stadscentrum hadden bezocht en dat zij het prachtig mooi vonden. Ook het feit dat we op de bodem van de voormalige Zuiderzee leven, ging er in als koek bij deze badmintonners. Er was een Zwitserse jongedame, die aangaf dat het wonen in Zwitserland ook niet zonder gevaar is. Je kunt immers van een berg vallen. Ik gaf aan dat ik dat nog gevaarlijker vond. Immers een mens kan niet vliegen, maar als het goed is wel zwemmen. Leuke conversaties dus met mijn steenkolenEngels en –Duits.

Tussen de ritten door heb ik naar een aantal badmintonwedstrijden gekeken en tevens nog eens met een organisatorische blik rondgekeken. Ik moet zeggen, chapeau voor de organisatoren van dit prachtige badmintonevenement. Het is bepaald geen kattepis om dit in goede banen te leiden.

Reageer op dit bericht (“Busje komt zo! ↑”)

(wordt niet getoond op de website)
(wordt aan uw naam gekoppeld)
(nee invullen)

Smilies

Richtlijnen voor reacties (uitgebreid)