Badminton Vereniging Almere

Submenu

Archief

Brief aan de Nederlands Kampioene U13

Lieve Amy, er wordt altijd gezegd dat je moet stoppen op het hoogtepunt. Met je Nederlandse jeugdtitel in het enkelspel is dat moment nu gekomen, dus we hebben gezamenlijk besloten te stoppen. Stoppen met onze (gevaarlijke) dubbelrol als ouder-huis-tuin-en-keuken-coach bedoelen we dan. Het zijn vijf jaren geweest waar we van genoten hebben en waar we van heel dichtbij jouw ontwikkeling hebben mogen volgen.

Als we terugkijken naar het begin van die vijf jaren zien we jou de eerste langzame stapjes zetten tijdens de kleurentrainingen bij BV Almere in wit. Letterlijk dan, want waar andere kinderen al ‘kruispassend’ de afstand van de volle lengte van de zaal al twee keer hadden afgelegd was jij nog ergens op de eerste helft. Je drang naar perfectie was toen al latent aanwezig, “Beter langzaam de goede kruispasjes oefenen, dan snel maar slordig als eerste aan de overkant te zijn”.

Allengs gingen de passen en ook de slagen steeds beter en begon op een speelse manier het competitievere badminton, te beginnen met de BVA Champions League en de Color Holland toernooien in Huizen. Ideale opstapjes voor jou om kennis te maken met team- en individuele toernooien. Zo werd er destijds op de website van BV Almere geschreven: “Afgelopen zondag togen ruim 100 enthousiaste badmintonners en hun ouders, begeleiders en fans naar Sportcomplex Carl Dekker (inmiddels Sportcomplex RCS) voor alweer de derde en laatste dag van de BVA Champions League 2010.

Bedoeld om beginnende badmintonners uit de regio kennis te laten maken met het spelen van wedstrijden in teamverband, werden op de laatste dag van deze mini-competitie ook de prijzen verdeeld.”

Binnen het opleidingsprogramma dat mogelijk is in Almere ging je meedoen aan de TopJuniortrainingen. Dat betekende dat je niet alleen beter ging trainen maar ook ging meedoen aan de iets sterkere toernooien. Het jaar erop werden TopJuniortrainingen gevolgd door Badmintonschooltrainingen met bijbehorende deelname aan Junior Master toernooien. Jij bleek ook op dit niveau goed mee te kunnen komen.

Nationaal werd uit nieuwsgierigheid internationaal, wat leidde tot Emmy’s en Chris’ impressie van het internationale Carlton International Youthtoernament van Hoensbroek in 2012: “U11: Amy Tan al een hele grote meid!! Als je als nieuwkomer al direct twee finaleplaatsen opeist en er zelfs eentje wint, mag je met recht heel trots zijn.”

Hoensbroek

Chris gaf ons persoonlijk toen al het (juiste) advies om jou los te laten en coaching over te laten aan je trainers en zelf vooral alleen ouder te zijn. Maar dit veranderde toen we de mogelijkheid kregen om jou privé te laten trainen. Privé achter gesloten deuren trainen had naast vele voordelen één nadeel, bij wedstrijden was er doorgaans geen coach beschikbaar, waardoor we toch de rol van ouder-huis-tuin-en-keuken-coach gingen spelen. Wel hebben we toen een begin gemaakt met een ontwikkeling van jou als autonoom denkende speelster op de baan. Eentje die ook zonder coaching in staat zou moeten zijn om het spel te analyseren en indien nodig aan te passen. Vooral zelfbescherming omdat we dan als ouder-huis-tuin-en-keuken-coach jou niet directief hoefden te coachen, maar alleen met je zouden ‘klankborden’ op de baan.

Dat ging jou en ons dit seizoen steeds beter af. Bij ons individuele programma was het plezier naast de baan net zo belangrijk als de uitdaging op de baan. Wat hebben we veel plezier gehad met zijn vieren, onze ‘partners in crime’ Cera en Dick, samen met jou en mij. Bijvoorbeeld op de lange heenweg naar de Danish Junior Cup in Denemarken, jullie tweeën griezelend op de achterbank bij het kijken naar de film “The Ring”. De terugweg was nog leuker bij het luisteren naar jullie zelfbedachte rijmpjes die steeds grappiger en niet-meer-voor-herhaling-vatbaar werden. Ook de autoritten, inclusief eindeloze wegomleiding waardoor we bijna te laat kwamen voor een halve finale, vanuit huize Samuëls naar de Eerste Internationale Mülheim Sparkassen Cup blijven ons bij.

Mulheim

Kijkend naar je eigen prestaties besloot je een paar maanden geleden dat het doel om Nederlands enkelspelkampioen te worden realistisch geworden was. Je hebt daarom zelf, zeker de afgelopen maand, heel veel gedaan om dit doel te halen. In onze ogen is je gedrevenheid gegroeid tot die van een heuse topsportster. Zo hing de laatste maand je eigengemaakte persoonlijke planning op je slaapkamerdeur.

Op de vrijdagmiddag voor het NJK, toen je uren later dan gepland van zweefvliegen terugkwam, wilde je de planning aanhouden en toch alle slagen oefenen die je wilde gebruiken op het NJK. En waar je vroeger nooit veel naar video opnamen wilde kijken, wilde je tijdens het NJK op zaterdagavond en zondagochtend samen met ons aan de hand van video opnamen uitstippelen hoe je tegen je (mogelijke) tegenstanders zou kunnen spelen. Mooi om te zien dat je bijvoorbeeld nadenkt over het feit dat je tegen sommige tegenstanders aan de 'goede' baanhelft wilt beginnen omdat je denkt dat ze na één verloren game de moed zullen verliezen terwijl je tegen andere aan de ‘slechte’ kant wilt beginnen omdat je in een eventuele derde game aan de 'goede' kant wilt eindigen.

En wij? Wij als ouder-huis-tuin-en-keuken-coach gingen mee in je gedrevenheid. In aardse zaken, zoals het leren bespannen, bespanning meten en het haast maniakaal lezen van allerlei trainer- en coaching literatuur. Daar stopte het niet. Zo wilden we Cera die eind mei jarig was geweest pas hóng bāo (een rode enveloppe met inhoud) geven ná het NJK, bang als we waren om het geluk dat je eventueel op zondag broodnodig zou hebben al eerder weg te geven aan je tegenstander. Bijgeloof van rationele ouders van een sporter kan ver gaan: zelfde kleren aan als toen je het JM Finale toernooi won, auto parkeren op dezelfde plek toen je JM Tilburg won (het NJK werd namelijk ook in Tilburg gespeeld), plaatsnemen op dezelfde plek op de tribune toen je JM Tilburg won ...

Heeft het allemaal geholpen? Ja, je hebt de titel gewonnen die je zo graag wilde, waarbij we maar aannemen dat het bijgeloof geen toegevoegde waarde heeft gehad.
Het voor ons mooiste moment van het NJK was niet het moment dat je het matchpoint in de finale kon verzilveren maar het moment dat je liet zien dat je ondanks jouw enorme wil om te winnen Fair Play hoog in het vaandel hebt zitten.

En nu je je doel bereikt hebt, we inzien dat je buiten en op de baan voldoende zelfstandig bent geworden en het wellicht tijd geworden is voor nieuwe uitdagingen en andere trainers? Wel, nu is het tijd om Chris’ advies daadwerkelijk op te volgen en je los te laten. We vertrouwen erop dat je je zelfstandigheid op en naast de baan kunt uitbouwen. Vanaf nu staan wij weer gewoon als alleen-maar-ouder voor je klaar, bijvoorbeeld om je te steunen bij sportieve teleurstellingen die ongetwijfeld ook gaan komen.

Dag talent, het ga je goed, welkom terug ons kind.

Je (trotse) ouders.

Tot nu toe 3 reacties op dit bericht. Reageer ook ↓.

  1. Henk Staats op 04-06-2015 om 17:26 uur

    Heel terecht trotse ouders!

  2. Remco Holstege op 05-06-2015 om 13:07 uur

    Wat een mooie en eerlijke brief. Een kind in veiligheid en in de kracht laten groeien tot een topsporter.

  3. Edwin G op 06-06-2015 om 12:55 uur

    Amy nog van harte gefeliciteerd!
    Ik bewonder je vechtlust en doorzettings vermogen. Op naar de mijlpaal!

Reageer op dit bericht (“Brief aan de Nederlands Kampioene U13 ↑”)

(wordt niet getoond op de website)
(wordt aan uw naam gekoppeld)
(nee invullen)

Smilies

Richtlijnen voor reacties (uitgebreid)